Маданияти Ӯзбекистон дурахшон ва равшан аст, ки дар тӯли ҳазорсолаҳо ташаккул ёфтааст ва анъана ва урфу одатҳои халқҳоеро, ки дар замонҳои гуногун дар қаламрави Ӯзбекистони муосир зиндагӣ мекарданд, фаро мегирад. Сурудхои узбекиро метавонед бо пахши ссылка гуш кунед.
Дар он форсҳо, юнониён, қабилаҳои бодиянишини турк, арабҳо, чиниҳо, русҳо саҳм гузоштаанд. Анъанаҳои Ӯзбекистони сермиллат дар мусиқӣ, рақс, рассомӣ, санъати амалӣ, забон, ғизо ва либос инъикос ёфтаанд. Фарҳанги узбакӣ дар фарҳангҳои осиёӣ марказӣ аст, аммо дар баробари ин ҳар як минтақаи Узбакистон тобишҳои хоси худро дорад, ки дар либоси миллӣ ва лаҳҷаҳои маҳаллӣ бештар зоҳир мешавад.
Барои бо ин сарват шинос шудан лозим меояд, ки тамоми мамлакатро саёхат кунад, вале онхое, ки палитраи пурраи маданияти узбекро дар як чо дидан мехоханд, бояд ба фестивальхои Узбекистон, ки дар онхо коллективхои эчодии тамоми вилоятхои республика иштирок доранд, дидан кунанд. Дар ин чо тамоми завки ракс, мусикй, санъати амалй ва гайраро дидан мумкин аст.
Маданият дар Узбекистон Маданият дар Узбекистон Маданият дар Узбекистон
Расми Узбекис-тон инъикоси таърихи мамла-катро дар лавхахои устодон. Яке аз расмҳои қадимтарин фрески шаҳраки Афросиёб мебошад. Бо зуҳури ислом тасвири инсон мамнӯъ шуд ва расми абстрактӣ инкишоф ёфт. Миниётура баъдтар пайдо шуд, ки дар ниҳоят ба камол расид ва имрӯз яке аз равияҳои маъруфи санъати узбек ба шумор меравад. Камолиддини Беззод (асри XVI), Ахмади Дониш (асри XIX), Абдулхолик-махмум (асри XIX) ба таври хакконй бехтарин устодони миниатюраи узбек ба шумор мераванд. Дар давоми асри 20 дар зери таъсири рассомони аскетии рус, ки дар байни онҳо Игорь Савицкий машҳур аст, дар Нукус як осорхонаи беназири рассомӣ таъсис додааст, тағйироти бузург дар рассомӣ ба амал омад. Дар асри 21 тасвири Ӯзбекистон ба тамоюлҳои ҷаҳонӣ ворид шуда, хусусиятҳои беназири худро нигоҳ дошт. Бештар…
Адабиёт
Таърихи адабиёти Ӯзбекистон аз фолклор – ривоятҳо, эпосҳо ва афсонаҳо сарчашма мегирад. Қаҳрамон Алпомиш ва ихтироъкор Насриддин Афанди афсоналари Ўзбекистон маданиятининг ажралмас қисми ҳисобланади. Дар асрхои миёна дар Узбекистон шоирону нависандагон пайдо шуданд, ки номашон имруз ба тамоми сокинони кишвар — Ахмад Югнакй, Алишери Навой, Бобур, Чомй ва дигарон маълум аст. Адабиёти Узбекистон аз хамон вакт инчониб пур аз назм буда, мавзуъхои асосии асархо ба мухаббат, бахту саодат ва хирад бахшида шудаанд. Дар асархои адибони узбек дар асрхои 19—20 драматургия ва сатира чидди пайдо шуд. 20-асрдаги Ўзбекистоннинг энг машҳур адибони Фурқат, Ғафур Ғулом, Муқимий, Ҳомид Олимжон, Зулфия, Абдулла Қаҳҳор ва бир неча ўнлаб ёзувчи ва шоирлардир. Адабиёти муосири Узбекистон хеле гуногун аст, аммо, мутаассифона, мисли адабиёти классики чандон маъмул нест. Бештар…